Informator Wiernych Nadzwyczajnej Formy Rytu Rzymskiego w Bytomiu (23/2020)

Dla tych z Państwa, którzy nie mieli możliwości otrzymać papierowego wydania naszego informatora, publikujemy zawarte w nim teksty.

Nauka na uroczystość Trójcy Przenajświętszej.

W jaki sposób była ta uroczystość zaprowadzoną?

Pierwotnie obchodzono tę uroczystość w kilku tylko kościołach, ale nie w Rzymie, gdyż (jak pisze Papież Aleksander III) „rzymski Kościół czci co dzień i w każdej godzinie Trójcę Świętą. Wszystkie bowiem nabożeństwa wysławiają Trójcę Przenajświętszą i kończą się Jej chwałą”. W niektórych kościołach obchodzono tę uroczystość w ostatnią niedzielę po Świątkach na samym końcu roku kościelnego, jakoby metą i koniec pielgrzymki naszej ziemskiej. Inne kościoły święciły pamięć Trójcy Świętej w dzisiejszą niedzielę, to jest na początku drugiej części roku kościelnego, oznaczając przez to, że cały przeciąg żywota odkupionych ma być uwielbieniem trójjedynego Boga. Dopiero papież Jan XXII. nakazał obchodzić Święto Trójcy Świętej w dniu dzisiejszym w obrębie całego Kościoła. Ponieważ święto to przypada na dzień, który przed zaprowadzeniem uroczystości Trójcy Świętej był pierwszą niedzielą po Świątkach, dlatego też we Mszy odmawia się prócz modlitwy do Trójcy Świętej modlitwa przypadająca na pierwszą niedzielę po Świątkach, a w końcu Mszy odczytuje się w miejscu Ewangelii świętego Jana Ewangelię niedzielną.

Czemu obchodzimy tę uroczystość?

(1) Aby jawnie poświadczyć swą wiarę w Trójcę Świętą, która jest podstawą chrześcijańskiej religii i najwznioślejszą tajemnicą.
(2) Aby każdej z trzech boskich osób złożyć powinne dzięki za to, co dla naszego zbawienia uczynić raczyła; Ojciec bowiem nas stworzył, Syn odkupił, a Duch Święty zstąpił na nas, aby nas uświęcić.

Ks. L. Goffine Książka do oświecenia i zbudowania duszy, 1893 r., str. 414-415.

Nauka o uroczystości Bożego Ciała.

Czemu ten dzień zowie się dniem Bożego Ciała?

Kościół katolicki obchodzi w ten czwartek pamiątkę ustanowienia Przenajświętszego Sakramentu Ołtarza, czyli uroczystość Ciała Pańskiego. Święto to obchodzono najprzód w Wielki Czwartek, dzień Wieczerzy Pańskiej, w którym to dniu Kościół jawnogrzesznikom udzielał odpuszczenia grzechów i przyjmował ich ponownie na łono Kościoła.

Kto ustanowił to święto?

Ustanowił je namiestnik Chrystusa i następca Piotra, papież Urban IV., który o znaczeniu tej uroczystości w ogłoszonym dekrecie pisze, co następuje: „Lubo przy codziennej Ofierze Mszy Świętej ponawiamy pamiątkę ustanowienia tego świętego Sakramentu, mniemamy jednak, że należy na to wyznaczyć osobny dzień na zawstydzenie innowierców, a ponieważ doszło naszej wiadomości, iż Bóg niektórym pobożnym osobom oświadczył Swą wolę, że uroczystość ta ma być obchodzona w całym Kościele, nakazujemy przeto, aby wierni w pierwszy czwartek po oktawie Zielonych Świątek zbierali się po kościołach i tam pospołu z kapłanami opiewali chwałę Boga i t.d.”. Trojaką przeto była przyczyna ustanowienia tego święta: 1. Wzniosłość tajemnicy Bożej. 2. Potrzeba zawstydzenia odszczepieńców, przeczących prawdzie tego artykułu wiary. 3. Wola, którą Bóg objawił kilku pobożnym osobom.

Żyła w mieście Leodyum pobożna zakonnica imieniem Juliana wraz z przyjaciółkami Ewą i Izabelą. Mniszka ta miewała w czasie modlitwy widzenie, w którem jej się ukazywał księżyc, którego krawędź była cokolwiek przyćmioną. W skutek jej błagań dał jej Bóg do zrozumienia, że Kościołowi brak jednej z największych uroczystości, to jest obchodu ustanowienia świętego Sakramentu Ołtarza. W roku 1246 zwierzyła się z tem objawieniem Robertowi, biskupowi Leodyjskiemu, który zbadawszy rzecz i zasiągnąwszy rady kilku uczonych i znamienitych teologów, między którymi był archidyakon Leodyjski, Jakub Pantaleon (późniejszy papież Urban IV.), przedsięwziął tę uroczystość zaprowadzić w swojej diecezji. Tymczasem śmierć go zaskoczyła. Po zgonie jego spełnił zmarłego wolę kardynał-legat Hugon, którym roku 1247 rzeczywiście odprawić kazał procesyę w kościele Świętego Marcina w Leodyum. Kilku biskupów poszło za jego przykładem. W ten sposób zaprowadzono tę uroczystość w kilku diecezjach, aż nareszcie w roku 1264 papież Urban IV. rozporządził, aby święto to odtąd obchodzono w obrębie całego Kościoła. Rozporządzenie to zatwierdził papież Klemens V. na soborze w Wiennie w roku 1311 i naznaczył na ten obchód czwartek po oktawie Świątecznej, po czem Jan XXII. nakazał w roku 1317, aby przy tej sposobności odprawiano procesye publiczne.

Czemu w tym dniu odprawiamy tak okazałe procesye?

Odprawiamy one w tym celu: 1. Abyśmy złożyli jawne świadectwo żywej wiary, że Pan Jezus jest prawdziwie, rzeczywiście i istotnie obecnym w tym świętym Sakramencie. 2. Aby Go przeprosić za zniewagi, zelżywości i szyderstwa wyrządzone Mu przez ludzi bezbożnych i pozbawionych wiary. 3. Aby Synowi Bożemu okazać powinną cześć i uwielbienie. 4. Podziękować Mu za ustanowienie tego Sakramentu i spływające stąd na nas łaski i dobrodziejstwa. 5. Nareszcie, aby Go poprosić o błogosławieństwo dla kraju i jego mieszkańców.

Czy stary zakon miał coś podobnego do tego obchodu?

Tak jest. Była nim procesya, w której obnoszono Arkę Przymierza, mieszczącą w sobie mannę, która była jakoby obrazem i zapowiedzią tego świętego Sakramentu.

Ks. L. Goffine Książka do oświecenia i zbudowania duszy, 1893 r., str. 421-423.

Redakcja / kontakt: redakcjalaudeturiesuschristus@gmail.com