Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji:  Za św. Eleonorę i Jana Witek.

Przeczytaj informacje o patronach bieżącego dnia:  Śś. January, Biskup i Towarzysze, Męczennicy.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 1104 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Hebraeos: Hebr 10, 32-38
Fratres: Rememorámini prístinos dies, in quibus illumináti magnum certámen sustinuístis passiónum: et in áltero quidem oppróbriis et tribulatiónibus spectáculum facti: in áltero autem sócii táliter conversántium effécti. Nam et vinctis compássi estis, et rapínam bonórum vestrórum cum gáudio suscepístis, cognoscéntes vos habere meliórem et manéntem substántiam. Nolíte itaque amíttere! confidéntiam vestram, quæ magnam habet remuneratiónem. Patiéntia enim vobis necéssaria est: ut, voluntátem Dei faciéntes, reportétis promissiónem. Adhuc enim módicum aliquántulum, qui ventúrus est, véniet, et non tardábit. Iustus autem meus ex fide vivit.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Lucam: Luc 12, 1-8
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Atténdite a ferménto pharisæórum, quod est hypócrisis. Nihil autem opértum est, quod non revelétur: neque abscónditum, quod non sciátur. Quóniam, quæ in ténebris dixístis, in lúmine dicéntur: et quod in aurem locuti estis in cubículis, prædicábitur in tectis. Dico autem vobis amícis meis: Ne terreámini ab his, qui occídunt corpus, et post hæc non habent ámplius quid fáciant. Osténdam autem vobis, quem timeátis: timéte eum, qui, postquam occídent, habet potestátem míttere in gehénnam. Ita dico vobis: hunc timéte. Nonne quinque pásseres véneunt dipóndio, et unus ex illis non est in oblivióne coram Deo? Sed et capílli cápitis vestri omnes numerári sunt. Nolíte ergo timére: multis passéribus pluris estis vos. Dico autem vobis: Omnis, quicúmque conféssus fúerit me coram homínibus, et Fílius hóminis confiténtur illum coram Angelis Dei.

Rozważania do Mszy Świętej zostały opracowane na podstawie trzeciego tomu pracy Piusa Parscha zatytułowanej „Rok liturgiczny” (Poznań, 1956)

Msza (Salus autem) wspólna na uroczystości męczenników.
W tym formularzu mszalnym rozbrzmiewa motyw powrotu Pana. Tę mszę możemy tak scharakteryzować: Chrystus pojawia się w Ofierze św. z „jaśniejącym zastępem męczenników„, dając nam niejako obraz przyjścia swego w dzień ostateczny (epistoła i ewangelia). Introit opiewa życie męczenników (psalm 36 przeczytany w całości obraz ten bardziej uplastyczni); oto bezbożni żyli potężni i szczęśliwi, uciemiężali sprawiedliwych, męczyli ich i na śmierć prowadzili,ale Bóg był ich zbawieniem i nie opuścił ich w ucisku. W epistole przemawiają męczennicy. Opowiadają o „dniach dawniejszych„, gdy pierwsi chrześcijanie „po swym oświeceniu (aluzja do chrztu św.) przetrwali udręki w wielkiej walce„. „Cierpieli po więzieniach … zrabowanie mienia przyjęli z weselem …„, obecnie zwracają się do nas i pytają, czy i my chcemy być ich towarzyszami. „Potrzeba nam do tego cierpliwości„, tylko tak bowiem „wypełnili wolę Bożą„. Bo już niezadługo przyjdzie Pan; nie będzie zwlekał (w ofierze Mszy św. uprzedza powtórne przyjście swoje).Graduał jest znowu rozmyślaniem nad epistołą: męczennicy wołali w ucisku swoim i Bóg ich wysłuchał; tak i z nami się stanie, gdyż „bliski jest Pan tym, którzy są strapionego serca, i zbawi przygnębionych na duchu„. W ewangelii pojawia się Pan w blasku męczenników swoich (Alleluja) i wpaja w nas ducha męczeństwa. To, co w cichej chwili świętego misterium objawił nam Pan, mamy ponieść w świat, nie obawiając się ludzi, którzy tylko ciało zabić mogą. Lęk trzeba mieć jedynie przed śmiercią wieczną, poza tym przed niczym innym. Musimy przy tym być świadomi, że w ręku Bożym jesteśmy, że włos nam nie spadnie z głowy bez woli Bożej. Dlatego bądźmy wyznawcami Chrystusa na ziemi, aby Syn Człowieczy wyznał nas „przed Aniołami Bożymi” w dniu swego powrotu. Oba więc czytania wpajają w nas ducha męczeństwa: w pierwszym mówią do nas męczennicy, w drugim Chrystus sam. Oba zmierzają do tego samego, wznosząc się do szczytowego motywu, którym jest powrót Pana. W ofiarowaniu spoglądamy znów na męczeństwo z wyższego punktu widzenia: „Dusze sprawiedliwych są w ręce Bożej … oczom głupich zdało się, że umarli, lecz oni są w pokoju„, to znaczy w chwale błogosławionych. Antyfona na Komunię św. przypomina mroki katakumb, Pan w nocnej ciszy, to podczas ofiary Mszy św. głoszą i wyznają przed całym światem. Takie również jest nasze zadanie; rankiem przychodzi do nas Chrystus we Mszy św. cicho, jakby w ciemności, i szepce nam do ucha, a my po Mszy św. mamy obowiązek wróci do świata jako świadkowie Chrystusowi.