Wniebowstąpienie Pańskie


czwartek

10 majaa
Wniebowstąpienie Pańskie
1
Szata
19:00

Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: O łaskę nawrócenia, zbawienia i potrzebne łaski dla Henryka z okazji 79 urodzin.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 453 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Actuum Apostólorum: Act 1, 1-11
Primum quidem sermónem feci de ómnibus, o Theóphile, quæ coepit Iesus facere et docére usque in diem, qua, præcípiens Apóstolis per Spíritum Sanctum, quos elégit, assúmptus est: quibus et praebuit seípsum vivum post passiónem suam in multas arguméntis, per dies quadragínta appárens eis et loquens de regno Dei. Et convéscens, præcépit eis, ab Ierosólymis ne discéderent, sed exspectárent promissiónem Patris, quam audístis -inquit – per os meum: quia Ioánnes quidem baptizávit aqua, vos autem baptizabímini Spíritu Sancto non post multos hos dies. Igitur qui convénerant, interrogábant eum, dicéntes: Dómine, si in témpore hoc restítues regnum Israël? Dixit autem eis: Non est vestrum nosse témpora vel moménta, quæ Pater pósuit in sua potestáte: sed accipiétis virtútem superveniéntis Spíritus Sancti in vos, et éritis mihi testes in Ierúsalem et in omni Iudaea et Samaría et usque ad últimum terræ. Et cum hæc dixísset, vidéntibus illis, elevátus est, et nubes suscépit eum ab óculis eórum. Cumque intuerétur in coelum eúntem illum, ecce, duo viri astitérunt iuxta illos in véstibus albis, qui et dixérunt: Viri Galilaei, quid statis aspiciéntes in coelum? Hic Iesus, qui assúmptus est a vobis in coelum, sic véniet, quemádmodum vidístis eum eúntem in coelum.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Marcum: Marc 16:14-20
In illo témpore: Recumbéntibus úndecim discípulis, appáruit illis Iesus: et exprobrávit incredulitátem eórum et durítiam cordis: quia iis, qui víderant eum resurrexísse, non credidérunt. Et dixit eis: Eúntes in mundum univérsum, prædicáte Evangélium omni creatúræ. Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit: qui vero non credíderit, condemnábitur. Signa autem eos, qui credíderint, hæc sequéntur: In nómine meo dæmónia eiícient: linguis loquantur novis: serpentes tollent: et si mortíferum quid bíberint, non eis nocébit: super ægros manus impónent, et bene habébunt. Et Dóminus quidem Iesus, postquam locútus est eis, assúmptus est in coelum, et sedet a dextris Dei. Illi autem profécti, prædicavérunt ubíque, Dómino cooperánte et sermónem confirmánte, sequéntibus signis.

Msza (Viri Galilaei)
Po odmówieniu małych godzin kanonicznych (prymy i tercji) uczestniczymy w uroczystej Mszy św. Jest ona kulminacyjnym punktem dzisiejszego święta i mistycznym uobecnieniem jego tajemnicy. Kościołem stacyjnym jest bazylika św. Piotra. Introit ukazuje nam Apostołów spoglądających w niebo za wznoszącym się doń Panem; jest to obraz Kościoła: Odkąd Chrystus Pan wstąpił do nieba, Kościół ustawicznie jest w nie zapatrzony i nie odwraca od niego wzroku, „aż przyjdzie”. Jest to wyraz tęsknoty Kościoła za paruzją Pańską. W dalszym ciągu introitu słyszymy pieśń Wniebowstąpienia (psalm 46), która przewija się dziś przez wszystkie prawie teksty: „Wszystkie narody, klaskajcie rękoma!” W kolekcie modlimy się, abyśmy „wiarą wyznając, że … Odkupiciel nasz wstąpił do niebios … duchem również przebywali w niebie”. W lekcji i ewangelii przeżywamy wraz z Panem Jezusem ostatni chwile Jego pobytu na ziemi. Oba czytania podkreślają, że Zbawiciel objawił się uczniom „jedząc z nimi” (lekcja) i „u stołu” (ew.); i nam także objawia się On teraz w uczcie eucharystycznej, u Stołu Pańskiego. Po odczytaniu ewangelii gasi się paschał, który jest symbolem Zmartwychwstałego. Obecnie zostanie on usunięty, a zapali się go jeszcze tylko jeden raz w wigilię Zesłania Ducha Świętego, przy święceniu wody chrzcielnej. W antyfonie na ofiarowanie towarzyszymy Panu w Jego triumfalnym wstępowaniu w niebo: „Wstąpił Bóg z wesołym śpiewaniem, i Pan z głosem trąby, alleluja”. W sekrecie ofiarujemy Bogu dary ku czci chwalebnego wniebowstąpienia Syna Jego i prosimy, „abyśmy wolni byli od doczesnych niebezpieczeństw i doszli do żywota wiecznego”; abyśmy zaś osiągnęli niewidzialny skutek tego, cośmy w Eucharystii widomie przyjęli, prosimy w modlitwie po Komunii św. Prefacja ukazuje nam cel, dla którego Pan Jezus wzniósł się do nieba: „Aby nam dać uczestnictwo w Bóstwie swoim”.

Tekst jest fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny” (Poznań 1956, tom 3, s. 324-325)

« wróć