Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Za rodzinę Breguła o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 956 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Actuum Apostolórum: Act 12, 1-11
In diébus illis: Misit Heródes rex manus, ut afflígeret quosdam de ecclésia. Occidit autem Iacóbum fratrem Ioánnis gládio. Videns autem, quia placeret Iudaeis, appósuit, ut apprehénderet et Petrum. Erant autem dies azymórum. Quem cum apprehendísset, misit in cárcerem, tradens quatuor quaterniónibus mílitum custodiéndum, volens post Pascha prodúcere eum pópulo. Et Petrus quidem servabátur in cárcere. Orátio autem fiébat sine intermissióne ab ecclésia ad Deum pro eo. Cum autem productúrus eum esset Heródes, in ipsa nocte erat Petrus dórmiens inter duos mílites, vinctus caténis duábus: et custódes ante óstium custodiébant cárcerem. Et ecce, Angelus Dómini ástitit: et lumen refúlsit in habitáculo: percussóque látere Petri, excitávit eum, dicens: Surge velóciter. Et cecidérunt caténæ de mánibus eius. Dixit autem Angelus ad eum: Præcíngere, et cálcea te cáligas tuas. Et fecit sic. Et dixit illi: Circúmda tibi vestiméntum tuum, et séquere me. Et éxiens sequebátur eum, et nesciébat quia verum est, quod fiébat per Angelum: existimábat autem se visum vidére. Transeúntes autem primam et secundam custódiam, venérunt ad portam férream, quæ ducit ad civitátem: quæ ultro apérta est eis. Et exeúntes processérunt vicum unum: et contínuo discéssit Angelus ab eo. Et Petrus ad se revérsus, dixit: Nunc scio vere, quia misit Dóminus Angelum suum, et erípuit me de manu Heródis et de omni exspectatióne plebis Iudæórum.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Matthǽum: Matt 16, 13-19
In illo témpore: Venit Iesus in partes Cæsaréæ Philippi, et interrogábat discípulos suos, dicens: Quem dicunt hómines esse Fílium hóminis? At illi dixérunt: Alii Ioánnem Baptístam, alii autem Elíam, álii vero Ieremíam aut unum ex Prophétis. Dicit illis Iesus: Vos autem quem me esse dícitis? Respóndens Simon Petrus, dixit: Tu es Christus, Fílius Dei vivi. Respóndens autem Iesus, dixit ei: Beátus es, Simon Bar Iona: quia caro et sanguis non revelávit tibi, sed Pater meus, qui in coelis est. Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo claves regni coelórum. Et quodcúmque ligáveris super terram, erit ligátum et in coelis: et quodcúmque sólveris super terram, erit solútum et in coelis.

Msza (Nunc sio). Msza wigilijna miała za przedmiot raczej męczeństwo św. Piotra dzisiejsza świąteczna wysławia Opokę, na której zbudowany jest Kościół. Myślą przewodnią są tu słowa Pana: „Ty jesteś Piotr – Opoka, a na tej Opoce zbudują Kościół mój”. Msza rozpoczyna się w sposób dramatyczny słowami św. Piotra: „Teraz wiem prawdziwie, że posłał Pan Anioła swego i wyrwał mię z ręki Heroda …” Scena ta odbywa się w nocy. Zważmy, że w dawnych czasach ta Msza była odprawiana „in aurora”, tj. wczesnym rankiem. Lekcja zawiera opis cudownego uwolnienia św. Piotra; przykład ten ma być dla nas dowodem opieki Bożej nad papiestwem i Kościołem. W ewangelii jesteśmy świadkami wielkiego dnia w Cezarei Filipowej, gdy to Chrystus założył podwaliny swojego Kościoła. W ofertorium śpiewamy weselną pieśń Kościoła (Ps 44): Chrystus jest Oblubieńcem, Kościół – oblubienicą i matką. Apostołowie zaś, synowie tej matki, ustanowieni są książętami nad wszystką ziemią. Sekreta ukazuje stanowisko, jakie dzisiejsi Święci zajmują wobec ofiary: my składamy Bogu dar ofiarny, a święci w uroczystość swoją towarzyszą temu wstawiennictwem swoim przez modlitwę, która zapewnia nam darowanie winy i opiekę. W antyfonie na Komunię św. znowu staje przed nami Piotr – Opoka, na której Chrystus zbudował swój Kościół. Ale i do mnie Chrystus przemawia, i ja powinienem stać się opoką, na której Chrystus buduje swój Kościół. Eucharystia jest tym właśnie środkiem, który sprawia, że fundamenty stają się twarde jak opoka. Modlitwa po Komunii św. wskazuje nam jasno na stosunek świętych do ofiary: Eucharystia i modlitwa świętych stają obok siebie jak dwa równoległe czynniki, pomagające nam do osiągnięcia zbawienia.

Tekst jest fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny” (Poznań 1956, tom 3, str. 307-308).