Msza Święta jest sprawowana w pewnej intencji.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 1151 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios: 2 Cor 8, 16-24
Fratres: Grátias ago Deo, qui dedit eandem sollicitúdinem pro vobis in corde Titi, quóniam exhortatiónem quidem suscépit: sed cum sollicítior esset, sua voluntáte proféctus est ad vos. Mísimus étiam cum illo fratrem, cuius laus est in Evangélio per omnes ecclésias: non solum autem, sed et ordinátus est ab ecclésiis comes peregrinatioónis nostræ in hanc grátiam, quæ ministrátur a nobis ad Dómini glóriam et destinátam voluntátem nostram: devitántes hoc, ne quis nos vitúperet in hac plenitúdine, quæ ministrátur a nobis. Providémus enim bona non solum coram Deo, sed étiam coram homínibus. Mísimus autem cum illis et fratrem nostrum, quem probávimus in multis sæpe sollícitum esse: nunc autem multo sollicitiórem, confidéntia multa in vos, sive pro Tito, qui est sócius meus, et in vos adiútor, sive fratres nostri, Apóstoli ecclesiárum, glória Christi. Ostensiónem ergo, quæ est caritátis vestræ, et nostræ glóriæ pro vobis, in illos osténdite in fáciem ecclesiárum.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Lucam: Luc 10, 1-9
In illo témpore: Designávit Dóminus et álios septuagínta duos: et misit illos binos ante faciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Et dicebat illis: Messis quidem multa, operárii autem pauci. Rogáte ergo Dóminum messis, ut mittat operários in messem suam. Ite: ecce, ego mitto vos sicut agnos inter lupos. Nolite portáre saeculum neque peram neque calceaménta; et néminem per viam salutavéritis. In quamcúmque domum intravéritis, primum dícite: Pax huic dómui: et si ibi fúerit fílius pacis, requiéscet super illum pax vestra: sin autem, ad vos revertétur. In eádem autem domo manéte, edentes et bibéntes quæ apud illos sunt: dignus est enim operárius mercéde sua. Nolíte transíre de domo in domum. Et in quamcúmque civitátem intravéritis, et suscéperint vos, manducáte quæ apponúntur vobis: et curáte infírmos, qui in illa sunt, et dícite illis: Appropinquávit in vos regnum Dei.

Msza (Mihi autem) zawiera śpiewy z formularza wspólnego Apostołów, Ewangeliści odbierają w Kościele taką samą cześć jak Apostołowie. Jako przyjaciele Boga i księcia królestwa Bożego sławi Świętego introit i antyfona na ofiarowania. Do św. Łukasza odnoszą się prawdopodobnie słowa epistoły (z listu do Koryntian): „… Wysłaliśmy też z nim (Tytusem) brata, którego chwała jest w ewangelii po wszystkich kościołach”. Nie jest jednak naukowo dowiedzione, że chodzi tu rzeczywiście o św. Łukasza; w każdym zaś razie słowa „w ewangelii” nie odnoszą się do napisanej przez niego Ewangelii. Następujące zdanie z dzisiejszej epistoły powinniśmy przyjąć za zasadę życiową: „usiłujemy czynić dobrze nie tylko przed Bogiem, ale i przed ludźmi”. W graduale widzimy św. Łukasza wyruszającego na „krańce świata”, aby głosić słowo Boże. Ewangelia o rozesłaniu 72 uczniów (przez niego samego napisana) ukazuje nam Świętego w szeregach głosicieli wiary. Chrystus Pan bowiem „wybrał go ze świata” i uczynił siewcą wiary,„aby owoc przyniósł, a owoc jego trwał” (Alleluja). Dzięki napisanej przez niego Ewangelii św. Łukasz po wszystkie czasy pozostanie głosicielem nauki Chrystusowej. W antyfonie na ofiarowanie widzimy go w chwale przyjaciół Bożych, mistycznie zaś i my również bierzemy udział w jego wywyższeniu; to właśnie jest owocem dzisiejszej Mszy św.