Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Za śp. Eleonorę i Jana Witek.

Przeczytaj informację o dzisiejszym święcie: Najświętszego Imienia Maryi, Drugiej Patronki Diecezji Gliwickiej.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 1091 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio libri Sapiéntiæ: Eccli 24:23-31
Ego quasi vitis fructificávi suavitátem odóris: et flores mei fructus honóris et honestátis. Ego mater pulchræ dilectiónis et timóris et agnitiónis et sanctæ spei. In me grátia omnis viæ et veritátis: in me omnis spes vitæ et virtútis. Transíte ad me, omnes qui concupíscitis me, et a generatiónibus meis implémini. Spíritus enim meus super mel dulcis, et heréditas mea super mel et favum. Memória mea in generatiónes sæculórum. Qui edunt me, adhuc esúrient: et qui bibunt me, adhuc sítient. Qui audit me, non confundétur: et qui operántur in me, non peccábunt. Qui elúcidant me, vitam ætérnam habébunt.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Lucam: Luc 1, 26-38
In illo témpore: Missus est Angelus Gábriel a Deo in civitátem Galilaeæ, cui nomen Názareth, ad Vírginem desponsátam viro, cui nomen erat Ioseph, de domo David, et nomen Vírginis María. Et ingréssus Angelus ad eam, dixit: Ave, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus. Quæ cum audísset, turbáta est in sermóne eius: et cogitábat, qualis esset ista salutátio. Et ait Angelus ei: Ne tímeas, María, invenísti enim grátiam apud Deum: ecce, concípies in útero et páries fílium, et vocábis nomen eius Iesum. Hic erit magnus, et Fílius Altíssimi vocábitur, et dabit illi Dóminus Deus sedem David, patris eius: et regnábit in domo Iacob in ætérnum, et regni eius non erit finis. Dixit autem María ad Angelum: Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco? Et respóndens Angelus, dixit ei: Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi. Ideóque et quod nascétur ex te Sanctum, vocábitur Fílius Dei. Et ecce, Elisabeth, cognáta tua, et ipsa concépit fílium in senectúte sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocátur stérilis: quia non erit impossíbile apud Deum omne verbum. Dixit autem María: Ecce ancílla Dómini, fiat mihi secúndum verbum tuum.

Rozważania do Mszy Świętej zostały opracowane na podstawie trzeciego tomu pracy Piusa Parscha zatytułowanej „Rok liturgiczny” (Poznań, 1956)

Msza (Vultum tuum)
Powstała z połączenia tekstów mszalnych na różne uroczystości Matki Bożej. W introicie pozdrawiamy oblicze Najświętszej Dziewicy, które nas wiedzie do Chrystusa Króla. Jest to pieśń weselna. Introit oraz antyfony na ofiarowanie i Komunię św. stanowią jak gdyby trzy pochody weselne o coraz uroczystszym nastroju. W lekcji Maryja przemawia do nas jako uosobienie mądrości. Ewangelia przenosi nas do domku nazaretańskiego, gdzie jesteśmy świadkami przeświętej sceny zwiastowania. W antyfonie na ofiarowanie śpiewamy nieprzemijające słowa Pozdrowienia Anielskiego. W antyfonie na Komunię św. uczestniczymy w godności Matki Bożej, bo i do nas odnoszą się słowa: „Błogosławione wnętrzności Maryi Panny, które nosiły Syna Ojca przedwiecznego„.