Niedziela XIV po Zesłaniu Ducha Świętego


niedziela

10 września
Niedziela XIV po Zesłaniu Ducha Świętego
2
Szata
09:45

Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Do Serca Pana Jezusa z podziękowaniem za otrzymane łaski z próbą o dalsze Boże błogosławieństwo i zdrowie w intencji Magdaleny Szaton z okazji 25 rocznicy urodzin.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 539 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Gálatas: Gal 5, 16-24
Fratres: Spíritu ambuláte, et desidéria carnis non perficiétis. Caro enim concupíscit advérsus spíritum, spíritus autem advérsus carnem: hæc enim sibi ínvicem adversántur, ut non quæcúmque vultis, illa faciátis. Quod si spíritu ducímini, non estis sub lege. Manifésta sunt autem ópera carnis, quæ sunt fornicátio, immundítia, impudicítia, luxúria, idolórum sérvitus, venefícia, inimicítiæ, contentiónes, æmulatiónes, iræ, rixæ, dissensiónes, sectæ, invídiæ, homicídia, ebrietátes, comessatiónes, et his simília: quæ prædíco vobis, sicut prædíxi: quóniam, qui talia agunt, regnum Dei non consequántur. Fructus autem Spíritus est: cáritas, gáudium, pax, patiéntia, benígnitas, bónitas, longanímitas, mansuetúdo, fides, modéstia, continéntia, cástitas. Advérsus huiúsmodi non est lex. Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixérunt cum vítiis et concupiscéntiis.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Matthaeum: Matt 6, 24-33
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Nemo potest duóbus dóminis servíre: aut enim unum ódio habébit, et álterum díliget: aut unum sustinébit, et álterum contémnet. Non potéstis Deo servíre et mammónæ. Ideo dico vobis, ne sollíciti sitis ánimæ vestræ, quid manducétis, neque córpori vestro, quid induámini. Nonne ánima plus est quam esca: et corpus plus quam vestiméntum? Respícite volatília coeli, quóniam non serunt neque metunt neque cóngregant in hórrea: et Pater vester coeléstis pascit illa. Nonne vos magis pluris estis illis? Quis autem vestrum cógitans potest adiícere ad statúram suam cúbitum unum? Et de vestiménto quid sollíciti estis? Consideráte lília agri, quómodo crescunt: non labórant neque nent. Dico autem vobis, quóniam nec Sálomon in omni glória sua coopértus est sicut unum ex istis. Si autem fænum agri, quod hódie est et cras in clíbanum míttitur, Deus sic vestit: quanto magis vos módicæ fídei? Nolíte ergo sollíciti esse, dicéntes: Quid manducábimus aut quid bibémus aut quo operiémur? Hæc enim ómnia gentes inquírunt. Scit enim Pater vester, quia his ómnibus indigétis. Quaerite ergo primum regnum Dei et iustítiam eius: et hæc ómnia adiiciéntur vobis.

Rozważania do Mszy Świętej zostały opracowane na podstawie trzeciego tomu pracy Piusa Parscha zatytułowanej „Rok liturgiczny” (Poznań, 1956)

Msza (Protector noster)
Mamy tu znowu piękną, radosną mszę! Dziś dusza nasza i całe zgromadzenie wiernych znajduje się w weselnym nastroju; jakże tęskniliśmy do „dnia Pańskiego„, który upłynąłby w „przedsionkach” Bożych, w „mieszkaniu” Pańskim; bo tutaj właśnie nasz „dom„; teraz wołamy, aby Bóg raczył wejrzeć łaskawie na pomazańca swego (tj. na duszę i na zgromadzenie wiernych, czyli na Chrystusa mistycznego). Psalm 83 należy do najgłębszych uczuciowo psalmów introitowych. Cudownie nadawałby się na każdy introit: „Jak miłe są przybytki Twoje Panie! … z tęsknoty oto dusza ma ustaje …„.
Kolekta dostraja się całkowicie do myśli zawartych w czytaniach i do dziecięco ufnego nastroju mszy dzisiejszej: „Prosimy Cię Panie, strzeż Kościoła swego z nieustającą pieczołowitością; a że bez Ciebie jest słaby …” (skłania się ku duchowi świata). Dusza podobna jest do dziecka, które uczy się chodzić i którego ani na chwilę nie można spuścić z oka, gdyż od razu upada; wspomagająca łaska Boża ma sprawić dwie rzeczy: odwieść nas od złego (jak Lota Anioł odciągnął od Sodomy, tak nieraz z duszą musi Bóg uczynić), a poprowadzić do dobrego (jak pasterz owce). Słowem, potrzeba dużo łaski Bożej, aby według ducha postępować (kolekta bogata jest w myśli). Św. Paweł jest tu naszym nauczycielem i wskazuje, na czym polega zło i dobro; przedstawia nam dwa królestwa: królestwo ducha i królestwo ciała; królestwo łaski, założone w duszy przez Ducha Świętego, i przeciwny Bogu pierwiastek grzechu. Dwie te siły walczą w duszy naszej i dzielą serca nasze jakby na dwa wrogie obozy. Św. Paweł ukazuje nam nie tylko „uczynki ciała„, ale także „owoce ducha„; każdy chrześcijanin jest drzewem zasadzonym przez Ducha Świętego i wydającym dobre owoce.
Cała epistoła ukazuje rozległe pole walki duszy ludzkiej: widzimy tam przeciwników i sprzymierzeńców. Życie chrześcijańskie nie jest sielanką; jest walką: „A Ci, którzy są Chrystusowi, ciało swe ukrzyżowali wraz z namiętnościami i pożądliwościami„. W boju tym posługujemy się potężną bronią, którą jest ufność w Bogu.
W graduale również widzimy owe dwa obozy: tych, co w Bogu ufność pokładają, i tych, co licząc na „książąt”.
W wierszu Alleluja przebija radość wielkanocna; w osobie wielkanocnego Zwycięzcy wywalczone jest również nasze zwycięstwo nad ciałem. Czego Apostoł naucza, o tym Mistrz mówi w kazaniu na górze (ewangelia) w jednym z najmilszych miejsc Pisma Świętego. Chrześcijaninowi nie wolno zawierać kompromisów: częściowo służyć Bogu, a częściowo używać świata. Chrystus wysnuwa inny wniosek: głęboką ufność w Bogu i Jego dobroci ojcowskiej. Ileż pociechy przyniosła biednej ludzkości ewangelia o ptakach niebieskich, które Bóg żywi, i o liliach, które pięknie przyodziewa! Zważmy, że przez całą liturgię mszalną przewija się motyw poufnego stosunku Boga do nas: On jest Ojcem, a my Jego dziećmi! O, gdybyśmy sobie umieli uświadomić, że jesteśmy świętym zgromadzeniem strzeżonym wiernie przez Anioła Bożego! Ani świat, ani piekło nie mogą nam nic uczynić. A teraz zbliżamy się do chwili, w której „słodki chleb Chrystusowy zobaczymy i skosztujemy„.
Ofertorium roztacza piękny obraz: oto zastęp chrześcijan zgromadzony wokół swego Króla (ołtarz); Aniołowie Pańscy tworzą wał obronny przeciw wrogom, a z ołtarza otrzymuje ten zastęp posiłek przed walką. W Komunii św. jesteśmy ptakami i liliami wodnymi, które Bóg karmi i przyodziewa; oby uczta ofiarna stała się oczyszczeniem win naszych (sekreta).
W antyfonie na Komunię św. powtarzamy główny motyw Mszy dzisiejszej: „Szukajcie tedy naprzód Królestwa Bożego … a wszystko to będzie wam przydane„.
W modlitwie po Komunii św. prosimy o owoce Eucharystii: o oczyszczenie i wzmocnienie; Komunia św. jest prawdziwym zasiłkiem na drodze do nieba.

 

« wróć