Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Do Dworu Niebieskiego.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 126 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Colossénses: Col 3, 12-17
Fratres: Indúite vos sicut electi Dei, sancti et dilecti, víscera misericórdiæ, benignitátem, humilitátem, modéstiam, patiéntiam: supportántes ínvicem, et donántes vobismetípsis, si quis advérsus áliquem habet querélam: sicut et Dóminus donávit vobis, ita et vos. Super ómnia autem hæc caritátem habéte, quod est vínculum perfectionis: et pax Christi exsúltet in córdibus vestris, in qua et vocáti estis in uno córpore: et grati estóte. Verbum Christi hábitet in vobis abundánter, in omni sapiéntia, docéntes et commonéntes vosmetípsos psalmis, hymnis et cánticis spirituálibus, in grátia cantántes in córdibus vestris Deo. Omne, quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, ómnia in nómine Dómini Iesu Christi, grátias agéntes Deo et Patri per Iesum Christum, Dóminum nostrum.

Sequéntia ✠︎ sancti Evangélii secúndum Matthǽum: Matt 13, 24-30
In illo témpore: Dixit Iesus turbis parábolam hanc: Símile factum est regnum cœlórum hómini, qui seminávit bonum semen in agro suo. Cum autem dormírent hómines, venit inimícus eius, et superseminávit zizánia in médio trítici, et ábiit. Cum autem crevísset herba et fructum fecísset, tunc apparuérunt et zizánia. Accedéntes autem servi patrisfamílias, dixérunt ei: Dómine, nonne bonum semen seminásti in agro tuo? Unde ergo habet zizánia? Et ait illis: Inimícus homo hoc fecit. Servi autem dixérunt ei: Vis, imus, et collígimus ea? Et ait: Non: ne forte colligéntes zizánia eradicétis simul cum eis et tríticum. Sínite utráque créscere usque ad messem, et in témpore messis dicam messóribus: Collígite primum zizáania, et alligáte ea in fascículos ad comburéndum, tríticum autem congregáta in hórreum meum.

Msza (Adorate Deum)
Znamy już śpiewy mszalne: są one te same, co w 3 i 4 niedzielę. Bardzo są znamienne dla czasu po Objawieniu: Król zbudował Syjon i objawia się w swej chwale. – Kolekta przedstawia społeczność chrześcijańską jako jedną rodzinę Bożą; Bóg, jako Ojciec tej rodziny, nieustannie nad nią czuwa, strzeże jej i broni, ona zaś nie opiera się na własnej sile, lecz wyłącznie na łasce niebieskiej. Modlitwa ta urzeczywistnia się teraz we Mszy św.: ufność jest naszym przygotowaniem, a owocami ofiary są opieka i osłona. – Czytania ukazują nam dwa przeciwstawne obrazy Kościoła: miły i przykry, idealny i realny. – W epistole ukazuje nam św. Paweł idealne życie chrześcijańskie, mianowicie gminę świętych, którą zdobi wieniec cnót wszelkich. Miłość panuje jako królowa, a w ślad za nią idzie pokój Chrystusowy. Apostoł dozwala nam spojrzeć na życie pierwszych chrześcijan, tak prywatne jak i liturgiczne; słyszymy, jak śpiewają oni pieśni i psalmy; widzimy, jak żyją w domu, wszystko czyniąc w imię Pana Jezusa Chrystusa. – Ewangelia daje nam obraz wprost przeciwny: widzimy wprawdzie znowu gminę chrześcijańską, lecz dostrzegamy ludzkie słabości, grzechy, gniewy ciężkie, oziębłość, obojętność, zazdrość chrześcijan. To nas boli. Zbawiciel jednak pomaga na rozwiązać zagadkę zła w Kościele i w duszy. Program na cały tydzień:co do mnie – będę usiłował urzeczywistnić idealny obraz w sobie i dokoła siebie; co do innych, będę naśladował cierpliwość Bożą względem zła i nie będę się z tego gorszył. Ewangelia dozwala nam także wniknąć głębiej w tajemnicę królestwa Bożego, to znaczy wejrzeć w tajemniczy, często niezrozumiały wzrost królestwa Bożego w Kościele i w duszy. Podobną tajemnicą jest ciągłe trwanie zła w Kościele. Zło jest nasieniem szatańskim; ono może i ma rozrastać się i dojrzewać. Wolność na ziemi jest udziałem i dobra, i zła; nawet zło ma swoje zadanie do spełnienia w planie Bożym: dobrych ma ono oczyścić, stałość ich wypróbować; jest ono dla nich rózgą karzącą w ręku Pana. Ściśle rzecz biorąc, zło nie może zaszkodzić królestwu Bożemu; jest to dla nas pociecha. – Przystosujmy podobieństwo z ewangelii do duszy naszej: w dzisiejszej mszy boski Siewca rzuca ziarno pszeniczne Eucharystii do dusz naszych; powinno ono przyjąć się w ciągu tygodnia. Szatan tymczasem wsiewa ziarna chwastów swoich, my jednak chwasty spalimy przez pokutę. Oby dzisiejsza ofiara „przebłagalna”  wypleniła chwasty i naprostowała „chwiejne serca nasze” (sekreta). – Ewangelia jest „zadatkiem zbawienia wiecznego”; według ewangelii boski Żniwiarz już dzisiaj składa dojrzałe nasze snopy do gumien niebieskich (modlitwa po Komunii św.).

Rozważania do Mszy Świętej zostały opracowane na podstawie pierwszego tomu pracy Piusa Parscha zatytułowanej „Rok liturgiczny” (Poznań, 1956).