3. Niedziela po Objawieniu Pańskim


niedziela

27 stycznia
3. Niedziela po Objawieniu Pańskim
2
Szata
09:45

Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Za śp. Helenę Michalik.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 121 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Romános: Rom 12, 16-21
Fratres: Nolíte esse prudéntes apud vosmetípsos: nulli malum pro malo reddéntes: providéntes bona non tantum coram Deo, sed étiam coram ómnibus homínibus. Si fíeri potest, quod ex vobis est, cum ómnibus homínibus pacem habéntes: Non vosmetípsos defendéntes, caríssimi, sed date locum iræ. Scriptum est enim: Mihi vindícta: ego retríbuam, dicit Dóminus. Sed si esuríerit inimícus tuus, ciba illum: si sitit, potum da illi: hoc enim fáciens, carbónes ignis cóngeres super caput eius. Noli vinci a malo, sed vince in bono malum.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Matthaeum: Matt 8, 1-13
In illo témpore: Cum descendísset Iesus de monte, secútæ sunt eum turbæ multæ: et ecce, leprósus véniens adorábat eum, dicens: Dómine, si vis, potes me mundáre. Et exténdens Iesus manum, tétigit eum, dicens: Volo. Mundáre. Et conféstim mundáta est lepra eius. Et ait illi Iesus: Vide, némini díxeris: sed vade, osténde te sacerdóti, et offer munus, quod præcépit Móyses, in testimónium illis. Cum autem introísset Caphárnaum, accéssit ad eum centúrio, rogans eum et dicens: Dómine, puer meus iacet in domo paralýticus, et male torquetur. Et ait illi Iesus: Ego véniam, et curábo eum. Et respóndens centúrio, ait: Dómine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanábitur puer meus. Nam et ego homo sum sub potestáte constitútus, habens sub me mílites, et dico huic: Vade, et vadit; et alii: Veni, et venit; et servo meo: Fac hoc, et facit. Audiens autem Iesus, mirátus est, et sequéntibus se dixit: Amen, dico vobis, non inveni tantam fidem in Israël. Dico autem vobis, quod multi ab Oriénte et Occidénte vénient, et recúmbent cum Abraham et Isaac et Iacob in regno coelórum: fílii autem regni eiiciéntur in ténebras exterióres: ibi erit fletus et stridor déntium. Et dixit Iesus centurióni: Vade et, sicut credidísti, fiat tibi. Et sanátus est puer in illa hora.

Msza (Adorate Deum).
Śpiewy zmienne (introit, graduał, ofertorium, antyfona na Komunię św.) są te same od 3 do 6 niedzieli po Objawieniu; są więc bardzo charakterystyczne dla tego okresu. W introicie uwielbiamy Chrystusa-Króla ze czcią i radością; zbudował On Syjon i ukazuje się w chwale swojej; introit jest modlitwą uwielbienia. Psalm 96 jest głównym psalmem tej mszy. Kolektę mógłby odmawiać trędowaty oraz setnik: „Oby Bóg dla ochrony naszej wyciągnął prawicę majestatu swego„. Epistoła zawiera piękne pouczenie o miłości bliźniego i o miłości nieprzyjaciół naszych: „Nikomu złem za zło nie oddawajcie … Jeśli to możliwe i o ile od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój zachowujcie. Nie sami sobie wymierzajcie sprawiedliwość … A jeśliby nieprzyjaciel twój łaknął, nakarm go … Nie daj się zwyciężać złu, ale zło dobrem zwyciężaj„. Pięknych tych nauk mamy się trzymać przez cały tydzień. Graduał jest jakby widzeniem czasów ostatecznych: poganie wejdą do królestwa Bożego; państwo Boże jest już zapełnione i oto ukazuje się powracający Pan w mocy i majestacie, podobnie jak się objawił w misterium liturgicznym w dniu Objawienia.
Ewangelia daje nam dwa przykłady nawrócenia; Chrystus okazuje się jako „Zbawiciel„, tak też objawia się nam w świętej Ofierze. Ofertorium mówi o „prawicy Pańskiej„; o niej słyszeliśmy już w kolekcie i w ewangelii. Ucałujmy dziś błogosławiącą i odkupującą rękę Zbawiciela, gdyż i nam przynosi ona uzdrowienie duszy. Sekreta mówi o darach ofiarnych: oby one zmazały występki nasze, a ciało i duszę uświęciły dla obchodu Ofiary świętej. Działanie więc ofiarowania jest negatywne i pozytywne zarazem: oczyszczenie i uświęcenie.
Antyfona na Komunię św. może nas zadziwić: zawiera ona ustęp z ewangelii, która nie należy do dzisiejszej mszy; jest to wezwanie do nas, by słowa Chrystusa, usłyszane w ewangelii, wziąć głęboko do serca. Dlaczego ustęp ten znajdujemy w dzisiejszej mszy? Za dawnych czasów na środę i piątek każdego tygodnia przewidziany był specjalny formularz mszalny, a przynajmniej specjalne czytania; prawdopodobnie w którąś środę po Objawieniu czytano ewangelię o odwiedzinach Jezusa w Nazarecie; tam znajdujemy słowa z naszej niedzielnej antyfony na Komunię św. (Łk 4, 22). Klasyczna i pełna treści jest modlitwa końcowa: Dałeś nam, Panie, łaskę uczestnictwa w wielkich tajemnicach, uczyń nas rzeczywiście godnymi ich skutków.

Rozważania na dzisiejszą niedzielę są fragmentem pracy Piusa Parscha zatytułowanej „Rok liturgiczny” (Poznań 1956, tom 1, strona 243).

« wróć