VI Niedziela pozostała po Objawieniu Pańskim


niedziela

19 listopadaa
VI Niedziela pozostała po Objawieniu Pańskim
2
Szata
09:45

Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Za † Grzegorza Floriana.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 129 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Thessalonicénses: 1 Thess 1,2-10
Fratres: Grátias ágimus Deo semper pro ómnibus vobis, memóriam vestri faciéntes in oratiónibus nostris sine intermissióne, mémores óperis fídei vestræ, et labóris, et caritátis, et sustinéntiæ spei Dómini nostri Iesu Christi, ante Deum et Patrem nostrum: sciéntes, fratres, dilécti a Deo. electiónem vestram: quia Evangélium nostrum non fuit ad vos in sermóne tantum, sed et in virtúte, et in Spíritu Sancto, et in plenitúdine multa, sicut scitis quales fuérimus in vobis propter vos. Et vos imitatóres nostri facti estis, et Dómini, excipiéntes verbum in tribulatióne multa, cum gáudio Spíritus Sancti: ita ut facti sitis forma ómnibus credéntibus in Macedónia et in Acháia. A vobis enim diffamátus est sermo Dómini, non solum in Macedónia et in Acháia, sed et in omni loco fides vestra, quæ est ad Deum, profécta est, ita ut non sit nobis necésse quidquam loqui. Ipsi enim de nobis annúntiant, qualem intróitum habuérimus ad vos: et quómodo convérsi estis ad Deum a simulácris, servíre Deo vivo et vero, et exspectáre Fílium eius de coelis quem suscitávit ex mórtuis Iesum, qui erípuit nos ab ira ventúra.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Matthaeum: Matt 13, 31-35
In illo témpore: Dixit Iesus turbis parábolam hanc: Símile est regnum coelórum grano sinápis, quod accípiens homo seminávit in agro suo: quod mínimum quidem est ómnibus semínibus: cum autem créverit, maius est ómnibus oléribus, et fit arbor, ita ut vólucres coeli véniant et hábitent in ramis eius. Aliam parábolam locútus est eis: Símile est regnum coelórum ferménto, quod accéptum múlier abscóndit in farínæ satis tribus, donec fermentátum est totum. Hæc ómnia locútus est Iesus in parábolis ad turbas: et sine parábolis non loquebátur eis: ut implerétur quod dictum erat per Prophétam dicéntem: Apériam in parábolis os meum, eructábo abscóndita a constitutióne mundi.

Rozważania na dzisiejsze Święto zostały opracowane na podstawie trzeciego tomu pracy Piusa Parscha zatytułowanej „Rok liturgiczny” (Poznań, 1956)

Msza (Dicit Dominus)
Znowu znajdujemy się pod wrażeniem ostatnich dni świata; w introicie słyszymy łagodne, lecz poważne słowa Sędziego: „Ja żywię myśli pokoju, a nie udręczenia …” W pochodzie kapłańskim widzimy siebie samych, powracających do domu ojcowskiego, do nieba. Wobec zbliżającego się dnia ostatecznego, kolekta zwraca nas do życia: jakżebyśmy pragnęli o tym tylko myśleć i mówić i to tylko czynić, co się podoba Bogu! Gdyby Pan powrócił teraz – a każda Msza św. jest uprzedzeniem jego przyjścia – w jakimże stanie znalazłby świat, Kościół i moją duszę? Św. Paweł przedstawia nam obraz ukochanej gminy chrześcijańskiej (zapewne też idealnego duszpasterza). A jak wygląda nasza wiara i miłość? Czy i u nas ewangelia urzeczywistnia się w pełni swej mocy i bogactwa? Czy jesteśmy wzorem dla innych wiernych? Czy rzeczywiście oczekujemy przychodzącego z niebios Zbawcy? W obliczu tego ideału i oczekiwania Pana śpiewamy znowu tęskne „De profundis„. Ewangelia całkowicie należy do tej myślowej całości. Królestwo Boże może być urzeczywistnione na ziemi dwojaki sposób: zewnętrznie, tzn. że wszyscy powołani do zbawienia muszą być włączeni w mistyczne Ciało Chrystusa tak, by drzewo Kościoła posiadało pełną koronę; wewnętrznie, czyli że zaczyn życia Bożego powinien przeniknąć wszystko, tj. nas całych. Skoro chwila ta nadejdzie, a jest ona wyznaczona w postanowieniach Bożych, wówczas powróci Kościół do ojczyzny swej na wieczne zaślubiny. Już poprzednio wskazaliśmy na stosunek tych dwóch porównań do przebiegu Mszy św.: Eucharystia jest ziarnem gorczycznym i zaczynem, które dopiero dzięki naszemu współdziałaniu stają się skuteczne. Oby i dzisiejsza ofiara działała w nas jak zaczyn „oczyszczając, odnawiając, prowadząc i chroniąc” (sekreta).

 

« wróć