Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Z podziękowaniem za odebrane łaski z prośbą o błogosławieństwo Boże dla Barbary i Lecha z okazji rocznicy ślubu.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 263 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Hebraeos: Hebr 9, 11-15
Fatres: Christus assístens Pontifex futurórum bonórum, per ámplius et perféctius tabernáculum non manufáctum, id est, non huius creatiónis: neque per sánguinem hircórum aut vitulórum, sed per próprium sánguinem introívit semel in Sancta, ætérna redemptióne invénta. Si enim sanguis hircórum et taurórum, et cinis vítulæ aspérsus, inquinátos sanctíficat ad emundatiónem carnis: quanto magis sanguis Christi, qui per Spíritum Sanctum semetípsum óbtulit immaculátum Deo, emundábit consciéntiam nostram ab opéribus mórtuis, ad serviéndum Deo vivénti? Et ideo novi Testaménti mediátor est: ut, morte intercedénte, in redemptiónem eárum prævaricatiónum, quæ erant sub prióri Testaménto, repromissiónem accípiant, qui vocáti sunt ætérnæ hereditátis, in Christo Iesu, Dómino nostro.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Ioánnem: Ioann 8, 46-59
In illo témpore: Dicébat Iesus turbis Iudæórum: Quis ex vobis árguet me de peccáto? Si veritátem dico vobis, quare non créditis mihi? Qui ex Deo est, verba Dei audit. Proptérea vos non audítis, quia ex Deo non estis. Respondérunt ergo Iudaei et dixérunt ei: Nonne bene dícimus nos, quia Samaritánus es tu, et dæmónium habes? Respóndit Iesus: Ego dæmónium non hábeo, sed honorífico Patrem meum, et vos inhonorástis me. Ego autem non quæro glóriam meam: est, qui quærat et iúdicet. Amen, amen, dico vobis: si quis sermónem meum serváverit, mortem non vidébit in ætérnum. Dixérunt ergo Iudaei: Nunc cognóvimus, quia dæmónium habes. Abraham mórtuus est et Prophétæ; et tu dicis: Si quis sermónem meum serváverit, non gustábit mortem in ætérnum. Numquid tu maior es patre nostro Abraham, qui mórtuus est? et Prophétæ mórtui sunt. Quem teípsum facis? Respóndit Iesus: Si ego glorífico meípsum, glória mea nihil est: est Pater meus, qui gloríficat me, quem vos dícitis, quia Deus vester est, et non cognovístis eum: ego autem novi eum: et si díxero, quia non scio eum, ero símilis vobis, mendax. Sed scio eum et sermónem eius servo. Abraham pater vester exsultávit, ut vidéret diem meum: vidit, et gavísus est. Dixérunt ergo Iudaei ad eum: Quinquagínta annos nondum habes, et Abraham vidísti? Dixit eis Iesus: Amen, amen, dico vobis, antequam Abraham fíeret, ego sum. Tulérunt ergo lápides, ut iácerent in eum: Iesus autem abscóndit se, et exívit de templo. 

Msza (Judica me).
Dziś odbywamy pielgrzymkę do bazyliki św. Piotra, do grobu księcia Apostołów. Za dawnych czasów odprawiano tu w nocy z soboty na niedzielę wigilię połączoną ze święceniami kapłańskimi; wskazuje na to wybór stacji oraz treść mszy (Piotr jest pierwszym następcą Najwyższego Kapłana Bożego). W introicie słyszymy głos Chrystusa, zmagającego się niejako ze sobą, podobnie jak na Górze Oliwnej; błaga On o sprawiedliwe osądzenie sprawy między Nim a grzesznym ludem żydowskim i złym, podstępnym człowiekiem – Judaszem. W epistole widzimy Arcykapłana Bożego, przystępującego do ołtarza krzyża; własną krwią swoją dokonywa odkupienia ludzkości, ponieważ sam jest bez grzechu. Graduał i traktus wypowiada skargę Chrystusową; przywodzą na  pamięć słup krwawego biczowania: „Na grzbiecie moim orali grzesznicy: długie krajali bruzdy …” Ewangelia ukazuje nam Syna Bożego, który jest wieczny i bez grzechu. I znowu patrzymy na nieprzejednaną nienawiść Jego nieprzyjaciół, ale i tu przez dramatyczną scenę prześwieca światłość zmartwychwstania: „Abraham, ojciec wasz, z radością wyglądał dnia mojego” (dnia zmartwychwstania). Żydzi chcieli Chrystusa ukamienować, lecz ukrył się przed nimi (jest to motyw męki i motyw Wielkanocy). Antyfona na Komunię św. przypomina, że Eucharystia jest pamiątką śmierci Chrystusowej: „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane … Ten kielich jest nowym testamentem we Krwi mojej (mówi Pan). To czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją” (1 Kor 11, 24-25). Obie modlitwy (sekreta i modlitwa po Komunii św.) mówią o owocach Mszy św.: aby dary ofiarne uwolniły nas z więzów naszych nieprawości i wyjednały nam miłosierdzie, a Eucharystia przyniosła nam pomoc.

Powyższy tekst jest fragmentem prazy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny” (Poznań 1956 r., tom 2, str. 167-168).