3. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego


niedziela

30 czerwca
3. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
2
Szata
09:45

 

Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Za Ewę Kołcon z okazji urodzin.

Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 510 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963).

Léctio Epístolæ beáti Petri Apóstoli: 1 Pet 5, 6-11
Caríssimi: Humiliámini sub poténti manu Dei, ut vos exáltet in témpore visitatiónis: omnem sollicitúdinem vestram proiiciéntes in eum, quóniam ipsi cura est de vobis. Sóbrii estote et vigiláte: quia adversárius vester diábolus tamquam leo rúgiens circuit, quærens, quem dévoret: cui resístite fortes in fide: sciéntes eándem passiónem ei, quæ in mundo est, vestræ fraternitáti fíeri. Deus autem omnis grátiæ, qui vocávit nos in ætérnam suam glóriam in Christo Iesu, módicum passos ipse perfíciet, confirmábit solidabítque. Ipsi glória et impérium in saecula sæculórum. Amen.

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Lucam: Luc 15, 1-10
In illo témpore: Erant appropinquántes ad Iesum publicáni et peccatóres, ut audírent illum. Et murmurábant pharisaei et scribæ, dicéntes: Quia hic peccatóres recipit et mandúcat cum illis. Et ait ad illos parábolam istam, dicens: Quis ex vobis homo, qui habet centum oves: et si perdíderit unam ex illis, nonne dimíttit nonagínta novem in desérto, et vadit ad illam, quæ períerat, donec invéniat eam? Et cum invénerit eam, impónit in húmeros suos gaudens: et véniens domum, cónvocat amícos et vicínos, dicens illis: Congratulámini mihi, quia invéni ovem meam, quæ períerat? Dico vobis, quod ita gáudium erit in coelo super uno peccatóre poeniténtiam agénte, quam super nonagínta novem iustis, qui non índigent poeniténtia. Aut quæ múlier habens drachmas decem, si perdíderit drachmam unam, nonne accéndit lucérnam, et evérrit domum, et quærit diligénter, donec invéniat? Et cum invénerit, cónvocat amícas et vicínas, dicens: Congratulámini mihi, quia invéni drachmam, quam perdíderam? Ita dico vobis: gáudium erit coram Angelis Dei super uno peccatóre poeniténtiam agénte.

Msza (Respice). W introicie wychodzimy naprzeciw Dobrego Pasterza jako grzesznicy szukający pomocy. „Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, Panie”. Ołtarz – to Chrystus, do którego przychodzimy, Główną właściwością Dobrego Pasterza jest miłosierdzie. Ze słowem tym spotykamy się często w dzisiejszej Mszy świętej. „Bom jest samotny i ubogi: wejrzyj na poniżenie moje i na pracę moją, a odpuść mi wszystkie grzechy moje.” Psalm 24 jest modlitwą ufności  i pokory, w zupełności odpowiadającą zaginionej owieczce. Wiele mówi kolekta (na jej tle można by osnuć całe rozmyślanie). Najpierw tworzy ona sobie świątynię: Bóg jest obrońcą, innymi słowy Dobrym Pasterzem wszystkich tych, co w Nim nadzieję pokładają. Jasna więc rzecz, że bez Boga nie mamy ani żadnej siły, ani też świętości. Ta świadomość własnej niemocy jest najlepszym usposobieniem, by otrzymać łaskę. Sama prośba skierowana jest do tego przymiotu Boga, Dobrego Pasterza, którym jest Jego miłosierdzie. A oto treść prośby: abyśmy pod rządami i przewodnictwem Boga, Dobrego Pasterza, tak przeszli przez dobra doczesne, żeby nie utracić wiecznych. Nad czytaniami (ep., ew.) zastanowimy się osobno. Graduał nas uspokaja: choć szatan krąży jako lew ryczący, „zrzuć na Pana troski swoje,a On cię wychowa”. W Alleluja znajdujemy pytanie: czy Bóg będzie srogim i zagniewanym sędzią? Ewangelia w dwojakiej przypowieści odpowiada przecząco: otóż nie, bo jako Dobry Pasterz na ramionach swoich poniesie On owieczkę do niebieskiej owczarni. Ofiarowanie pod wpływem ewangelii jest pełne ufności: Bóg nie opuszcza tych, którzy Go szukają, gdyż odnajduje nawet zaginionych. Sekreta: „Wejrzyj, Panie, na dary błagającego Cię Kościoła i spraw, aby ich przyjmowanie wiernych Twoich stale uświęcało ku zbawieniu”. W klasycznej modlitwie końcowej (po Komunii św.) prosimy o dwa skutki ofiary: negatywny, tj. o darowanie win, o co ponownie zwracamy się do miłosierdzia Bożego, i pozytywny, tj. o ożywienie i o życie Boże. Wyraz „sancta” w tej modlitwie – to starożytne słowo oznaczające Eucharystię.

Tekst jest fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny” (Poznań 1956, tom 3, str. 37-38).

« wróć